بررسی رابطة بین سرمایة اجتماعی و مشارکت ورزشی (مطالعة موردی شهروندان 29 – 15 سالة شهر بابل)

سرمایة اجتماعی, مفهومی نوین است که طی دو دهة اخیر توجه اندیشمندان علوم تحقیقات و به ویژه جامعه شناسان را به خود جلب کرده است. این سرمایه ممکن است کارکردها و پیامدهای متنوعی داشته باشد. به طور کلی به سرمایة اجتماعی اغلب به عنوان یک خیر جمعی و خصوصی نگریسته می شود, زیرا سرمایة اجتماعی به عنوان محصول روابط اجتماعی, هم به سود به وجود آورنده است و هم به سود دیگران. به این ترتیب نمی توان امتیازهای سرمایة اجتماعی را محدود کرد. پرسش مطرح در مقالة حاضر این است که آیا مؤلفه های سرمایة اجتماعی با مشارکت ورزشی رابطه دارند؟ و در صورت وجود رابطه, کدام یک از آنها تبیین کنندة بهتری برای میزان مشارکت ورزشی اند؟ برای دستیابی به اهداف مذکور, 382 نفر از شهروندان 29-15 سالة شهر بابل به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و بررسی شدند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که مؤلفه های ارتباطات دوستانه, اعتماد به دوستان, اعتماد به همسایگان, روابط همسایگی و انجام فعالیت های داوطلبانه, همبستگی معنی داری با مشارکت ورزشی دارند. بر اساس نتایج رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر, متغیرهای عضویت داوطلبانه, اعتماد به دوستان, وضعیت اقتصادی خانواده و ارتباطات دوستانه به ترتیب مهم ترین تبیین کننده های مشارکت ورزشی اند. یافته های تحقیق حاضر تا حدود زیادی مؤید نظریة پانتام دربارة تأثیر غالب عضویت داوطلبانه در انجمن ها و سازمان ها بوده است.